Annem'e

Bundan seneler senler evvel, zehir gibi bir soğuk, aylardan şubat, tarihten 13, günlerden Çarşamba.

 Anneannem sobaya biraz kömür ilave ediyor, annem mutfağa mısır patlatmaya giriyor. Dedem eline almış bir takvim yaprağı onu okuyor. Bu gece Dallas’ın heyecanlı bir bölümü var televizyonda, annem onu çok merak ediyor. Babamın final akşamı. Uzunca bir süredir bitiremediği üniversiteyi inşallah bu gece bitirecek. Zaten yıllığa babam için şöyle yazmış hocası, eğer bu senede okulu bitiremezsen Efes Pilsen’in hisse senetlerini almanı tavsiye ederim Ali’ciğim zira parayı ancak öyle bulursun sen.

Babam finalde iktisat üzerine kafa yora dursun annem evde birden bir farklılık hissediyor. Tuvalete giriyor çıkıyor rengi bembeyaz oluyor. Anneannem ne oldu Hatice ne bu hal deyince annem korkuyla suyum geldi deyiveriyor. Anneannem dedemin yanına koşuyor, hemen bir taksi bulalım diye başlanıyor dedeme söylenmeye. Annem içerden sesleniyor, olmaz öyle şey, Ali’m gelmeden ben bir yere gitmem. Ne deseler ne etseler dinletemiyorlar anneme. Ali’m de Ali’m diyor annem.

Okul çıkışı muhakkak sendikaya uğrayan babam o akşam uğramıyor, içine doğuyor sanki evdeki bu durum, direk eve geliyor. Babamın ayak sesini duyan anneannem rahat bir nefes alıyor, yetiş Ali, baba oluyorsun Hatice sen olmadan hastaneye gitmiyor diyor. Babam içeri ayakkabılarla dalıyor. Ne oldu Hatice’m sancın mı başladı diyor, rengi bembeyaz. Tekrar çıkıyor aceleyle buluyor bir taksi, yanaşıyor kapının önüne.

Anneannem, annem, babam ve dedem. Özel Bursa Hastanesi, zehir gibi soğuk. Doktor Nuri Uzunalioğlu aranıyor onun gelmesini bekliyorlar hastanede. Annem 3. kattaki odasında şehre bakıyor, üzerinde pembeli geceliği. Sancıları geldikçe babam elini tutuyor, dedem aşağıda sigara tellendiriyor, anneannem dua ediyor. Sonra doktor geliyor hadi diyor yeterince açılmış, artık gidelim doğumhaneye.

Babam annemi öpüyor, annaannemin dediğine göre ağlıyor. Annem sabaha karşı saat üç’de doğumhaneye giriyor. Saat üç’ü on altı geçe hemşire çıkıyor. Gözünüz aydın nur topu gibi bir kızınız oldu diyor babama. Babam annemi soruyor şimdi çıkacaklar diyor hemşire. Babamın dediğine göre tam o sırada kar yağmaya başlıyor. Doğumum kar yağdırıyor Bursa’ya. Üstelik lapa lapa.

Hastaneye gittiklerinde soğuk olan Bursa, hastaneden çıkarken bembeyaz bir örtüyle kaplı oluyor. Ertesi gün beni çıkartırlarken eve ulaşmakta sıkıntı yaşıyorlar, öyle bir kar yağmış ki şehre yollar kapanmış oluyor. Hatta anneannemle babam bir kavgaya tutuşuyor beni kimin tutacağı konusunda. Kazanan babam oluyor. Beni kucağında eve kadar babam tutuyor.

Annem evde beni emzirdikten hemen sonra babam dönüyor diyor ki, aynı sen kızımız. Çok dua ettim, sana benzesin diye Allah çok dua ettim. Seni çok seviyorum, kızımız aynı sen hayatım, ne güzel değil mi. Babam gülümsüyor bana bakıyor, o benim fındık fıstık kızım diyor, annemi öpüyor yine. Ardından annem bir mektuba başlıyor;

Canım Kardeşim,

Ben anne oldum, bir kızımız oldu. Seninle konuştuğumuz gibi adını Bilge koyacağım. Kırkını çıkarmaya yanına getireceğim. Sen güçlü ol İlyas, Bilge sana güç versin. Artık dayı oldun. Güzel aydınlık günler bizi bekliyor, inancını hiç yitirme. İçin sıkıldığında Bilge’yi an. Seni çok seviyorum ben,

Ablan,
Hatice.

Böylece adım Bilge oluyor. Kırkımı çıkarmaya Bursa Cezaevine götürüyorlar beni. Devrimci solcu Ankara Hukuk öğrencisi dayıma. Cezaevinde dayım bana sarılıyor ve kulağıma şöyle fısıldıyor. Adın Bilge senin, adınla yaşa.

Eve dönünce de dedem kulağıma ezanla adımı okuyor,
Bundan seneler seneler evvel.

Milyon kez dinlemişliğim var. Annemden, babamdan, dayımdan, anneannemden. Çok sık anlattırırdım, şimdi çocuklarıma onları nasıl dünyaya getiridiğimi anlatıyorum. Bayılıyorum doğum ve adımın hikayesine. İyi ki annem doğurmuş beni. İyi ki bu ailenin kızıyım.

Yarın yeni yaşıma basıyorum. Aklımda şu an sadece sarı saçlı güzel annem var,

Annecim, ben de anne oldum,
Seni çok özlüyorum,
Çok.